Dag 3. Turlte patrol en mijn eerste duik!!
Door: Esmee
Blijf op de hoogte en volg Esmee
10 September 2015 | Bonaire, Sint-Eustatius
Zoals de titel al zegt, dit was een geweldige dag! 'S ochtends gewoon vroeg opstaan, even opa gebeld, want die was jarig. Daarna ontbijten, wassen en aankleden en dan op naar het kantoor. Daar kregen Sarah en ik een presentatie van Jessica over de turtle program, wat het inhoud en wat het doet. Na de presentatie gingen we voor het echte werk. We zijn begonnen op Zeelandia beach, voor dat we er bijna waren mocht Sarah in de truck rijden(automaat). Op het strand ging het als volgt: eerst kijken of er een spoor is van een schildpad en als je er een ziet dan moet je het spoor opmeten voor de breedte van de schildpad. Wisten jullie dat je het soort schildpad kan onderscheiden van het spoor. Leatherbacks zijn groot en log en gebruiken beide flippers/vinnen om op het strand te komen. Groen is ongeveer het zelfde als de Leatherback alleen kleiner en beide zijn symetrisch. Hawksbills zijn kleiner dan groen en gebruiken flipper voor flipper om op het strand te komen. Goed na het meten van het spoor, opschrijven natuurlijk, moest je kijken naar verstroringen in het zand dat op een nest kan lijken, mocht dit zo zijn dan cirkel je probably lay of lay, is er een verstoring maar lijkt het er niet op dat er iets is dan gaf je dry run aan. Verders moets je de landmarkeringen aangeven van waar het nest zich ongeveer bevond en dan de afstand van de markeringen tot het nest waar je denkt dat de eieren kunnen liggen, ook de gps coördinaten moest je opschrijven. Dit hebben ik en Sarah samen kunnen doen. Zodra je klaar was met alles noteren op het speciale turtle formulier, moest je de sporen uitwissen zodat je nieuwe sporen beter ziet en er geen verwaring ontstaat voor de volgende die komt patrouilleren. Man man man, wat was het warm zowel gewoon de zon zelf maar ook het zand, zwart zand, AU! Goed terug in de auto, Sarah achter het stuur, gingen we een stukje veder staan om vervolgens het hele strand af te lopen en geloof me het is best wel een aardig stukje, maar wel iets kleiner dan het Rockanjese strand vind ik of het perspectief is anders :). Je kijkt dan ondertussen naar meer sporen en kijkt of oude sporen/nesten goed zijn weg gewist, zo niet, even doen. We zijn nog een paar oude tegen gekomen en 1 waarschijnlijk nieuwe, toen hadden we het eind van het strand bereikt. Is toch wel lekker om zo je dag te beginnen een rondje strand en ondertussen pootje baden, ik neem mijn werk heel serieus, hihi. Bij de auto aangekomen was het tijd om terug te gaan naar het kantoor. Ik heb helaas dus geen foto's kunnen maken van het strand, maar die komen nog wel, ik moet alleen wel even kwijt dat er best wel veel rommel/afval is op het eiland, weet alleen niet waarom. Anyways halverwege mocht ik achter het stuur, IK, die nog geen een keer sinds mijn rijbewijs in een automaat heeft gereden en gelijk de vuurdoop kreeg in een truck. Dus ik kruip achter het stuur, stoel een kilometer naar voren (nog niet goed bij pendalen kunnen) en vooruit met de geit. Ik moest van Jessica voorzichtig een veldje oprijden waar ik even kon wennen aan de kracht van de motor. Daarna een stukje weg en vervolgens weer een veld in. Nou zei Jesscia, als ik je de kleine truck geef rij je er zo mee weg, geen probleem. Poeeff, maar wel leuk. Sarah mocht terug rijden en vlak bij het kantoor zelf stopte we omdat er op een klein stukje van Oranjebaai ook een nest was gezien door Jessica zelf, zij wilde deze nog even laten zien. Daarna mocht ik de ingevulde formulieren, in het kantoor, in de computer invoeren. Had dit binnen en mum van tijd gedaan en mocht ik naar huis voor lunch. Buiten kwam ik Nardio tegen(de schipper van de boot), hij stond in het schuurtje en ik had hem niet gezien dus ik schrok een beetje. Oh zegt ie je hoeft niet te schrikken, sorry sorry. Ik zeg geef niet ik zag je niet staan das alles. Tijdje met hem staan praten en hij bood me een lift op de scooter naar het huis aan, nou dat sla ik niet af, als die maar wel voorzichtig rijd. Misschien hebben ze hier een andere definitie van voorzichtig :S, gelukkig deed hij in de bochten wel rustig, ik weet wel dat ik de volgende keer wel ga lopen, mij te hard! (hehe Sorry mam ;)). Thuis lekker lunchen met Tim en Fedor en vervolgens omkleden voor mijn eerste duik! Al mijn spullen had ik in de ochtend al mee genomen alleem mijn wedsuit niet. Om 13:00 was ik weer bij het kantoor, spullen opzetten en in de auto laden. Matt, Sarah, Nardio, Mickey (studie genootje van de andere organiatie) en ik. Alle spullen op de boot weer uitladen en gaan met die banaan. Stenapa Reef is waar we gingen duiken. Onderweg er naar toe mijn wedsuit aangetrokken en loodgordel aangepast 8 pounds had ik, das ongeveer 4 kg geloof ik. Op de plek aangekomen was ik de laatste om het water in te gaan, stroming was best wel sterk, gelukkig trok Nardio me naar de voorkant van de boot met een touw waar ik, na mijn rust te hebben gevonden, kon afdalen. Wauw wat een hele andere wereld zeg onderwater en zo helder! Ik hoop dat de filmpjes het doen ander probeer ik er wat aan te doen. Maar geweldig, ik was wel wat wiebeling onder water en met de stroming was het ook op 20 m max best wel een workout om mijn buddy Matt bij te houden, gelukkig kon ik hem goed in de gaten houden. Ik zal jullie wel moeten bekennen dat het een van de meest prachtige dingen was die ik ooit heb gezien. Grote wrakken die met opzet zijn gezonken, honderden vissen, SCHILDPADDEN, een rog en ik geloof een barracuda. Allemaal zo zo mooi. Op een gegeven moment zeg misschien 30 min ongeveer raakte mijn zuurstof het 100 bar punt, dit aan gegeven aan Matt en deze gaf aan dat ik nog wel even door kon, maar ik verbruikte best wel wat lucht en kwam steeds sneller bij de 50 bar (reserve). Dit op nieuw aangegeven, heet was dus voormij tijd om terug te keren naar boven, niet alleen gelukkig, Mickey moest ook naar boven en Matt en Sarah bleven nog even wat langer beneden. Daar hingen we dan als vlagentjes in de wind alleen onder water aan het touw voor een veiligheidsstop van 3 min. Tjonge wat trekt die stroming zeg, de drie min was voorbij en we kwamen beide weer boven waar Nardio ons weer de boot op hielp. Met een slok zout water was ik dood op maar wel met een hele mooie ervaring rijker. Niet veel later waren ook Sarah en Matt weer terug en keerde we om naar de haven. Uitladen en terug naar het kantoor, 1 Lionfish gevangen en bekeken, spullen uitgespoeld en klaar is kees, tijd om naar huis te gaan. Met een paar stops bij de winkel voor avond eten kwamen we weer terug in het huis, douchen en dan was het tijd voor mij om te koken. Met wat improvisatie heb ik toch een flinke pan macaroni weten te kunnen maken, waar iedereen heerlijk van heeft zitten smullen. Nou dat was me een dagje wel zeg, wat zal ik morgen dan wel gaan mee maken? Stay tuned