Dag 57. Iguana hike en rescue.

Eerste maandag van november en een groot vraagteken voor wat we moesten doen vandaag, er was namelijk geen goed rooster gemaakt en alle ragers hebben training. Claire vroeg of we rotsen achter het kantoor wilde opruimen, maar dat wilde we liever in de middag doen, dus zijn we allemaal, Sarah, Mickey, ik en Fedor met Tim mee gegaan op Iguana tocht. Na een heel rondje eiland zowat met stops voor het aantrekken van de juiste schoenen en zo kwamen we aan bij een stel huizen aan de voet van de Quill. Hier had Tim een camera opgesteld en deze zou hij weer mee terug nemen, maar eerst keken we dicht in de buurt of we misschien iguanas zagen, een stukje de Quill op gelopen maar helaas geen iguanatjes hier. Dan maar naar White Wall aan de andere kant van de Quill, hier zijn we met een omweg naar toe gereden. Daar aan gekomen stak de wind op en was het perfect voor de hike. We zijn lamgs een smal pad naar beneden gelopen en heel even dichtbij de zee gaan kijken. White Wall is genoemd naar de kalkstenen rotsen, we zijn dan ook op een gegeven moment een kleine piek op geklommen/gelopen en hadden hier een mooi uitzicht op Staint Kitts. Voorzichtig weer naar beneden gegaan om vervolgens de kloof in te gaan. Dit werd op een gegeven moment een behoorlijke klim, maar wel een top uitdaging en ondertussen keken we naar de riggels waar eventueel iguanas zouden kunnen zitten. Halverwege maakte we een pitstop om even bij te tanken en ik kon lekker even mijn sinaasappeltje eten. We hadden hier heerlijk even gezeten en heb ook het geluid van de zingende volgeltjes op genomen, we waren ook allemaal eens dat we ons net David Attenborough voelden. Een heel stuk verder bliezen Sarah, Mickey en ik het af, we zeide tegen de jongens dat ze verder konden gaan, maar wij bleven zitten we waren moe en hadden ook geen lunch bij ons. Okay zeide Tim en Fedor we zullen niet lang blijven. Terwijl we wachten en de jongens verder omhoog klomen hebben we een spelletje gedaan met wie als eerste die rots kan raken met een klein steentje. Na een tijden hoorde ik achter ons iets rommelen en zag een flinke steen op ons afkomen, ik waarschuwde de meiden om opzij tegaan, maar gelukkig bleef hij ergens boven aan hangen. Maar elke keer kwam er wel weer een naar beneden, dus zijn we maar een stukje verder naar beneden achter een groot stuk uitstekende rot gaan zitten. Op een gegeven moment vonden we dat de jongens er wel heel lang over deden, na dat ze hadden geroepen dat ze op de kam stonden en weer naar beneden zouden komen. Kom zeide we toen, we zien ze beneden wel. En daar gingen we dan, de terug klim naar beneden, onder tussen tekende we grappige teksten met pijlen voor de jongens te zien. Nog niet helemaal beneden besloten we om te wachten en wachten en wachten, tjonge het duurt wel heel lang zeide we tegen elkaar en probeerde een Australische communicatie roep uit die we de hele weg geoefend hadden, kooooowee! Geen antwoord, dit deden we een paar keer maar elke keer kwam er geen antwoord terug en begonnen we ons zorgen te maken. Op een gegeven moment zijn Mickey en Sarah weer een klein stukje terug omhoog gegaan om daar te roepen, maar weer niks. Ik was om het hoekje van de rots gaan kijken om te zien of ze al bij de auto waren, ik zag alleen niemand op die afstand. Nou dan besloten we maar om weer terg te gaan en te kijken wat er aan de hand was en het werd maar later en later en we hadden erge honger. Bij het punt waar we uitgerust hadden lag Fedor zijn rugzak nog en Tim zijn pet, deze hadden ze achtergelaten om later weer mee terug te nemen. Wij dachten S..t hey waar zijn ze en we riepen Tim zijn naam, na een tijdje hoorde we geluid en zijn Mickey en Sarah gaan kijken en ik bleef bij de spullen achter. Na een tijdje gewacht te hebben hoorde ik hun stemmen en zag ik ze om de hoek heen komen, zo konden we allemaal veilig terug naar beneden. De reden voor de jongens was dat ze een Iguana gevonden en gemeten, vandaar dat ze wat laat waren, inmiddels waren we terug bij de auto en konden we eindelijk gaan lunchen om 14:30. Ha maar dat was te vroeg gejuicht want op onze weg naar huis stak er een puppy over en deze bleef voor het wiel zitten, Sarah pakte hem gauw op en het was zo'n schatje. Even snel op de foto en dan maar opzoek naar waar hij vandaan kwam. Ik had gezien dat het huis tegen over onze straat puppies had en Sarah gaf hem over aan mij. In dat kleine stukje naar het huis had ik gezien en gevoeld dat het arme dier onder de vlooien en teken zat, echt heel zielig. Helaas was er niemand thuis en leken de pups totaal niet op onze fluffie haarbal, deze waren kort harig. Dus dan maar mee naar huis waar ik hem heb gewassen met vlooienshampoo en antiteek, maar toen ik in zijn oortjes keek was echt ook heel erg triest, helemaal vol met teken en waarschijnlijk ook meiten. Kirtsen zei al tegen mij dat ik me zelf straks goed moet controleren of ik niks had. Dit beloofde ik, maar eerst pupje afdrogen en in de achterbak van de truck zetten om zelf even te kunnen lunchen, handen/armen gewassen en heel even kunnen zitten. Tussendoor kwam Jessica ons overgebleven eten van de training brengen, dit was genoeg voor vanavond eten en hoefde ik dus weer niet te koken, handig. Ook hadden we aan haar gevraagd wat te doen met de pup, niet houden in ieder geval zei ze nadrukkelijk, maar dat snapte wij ook wel, ik, Mickey, Sarah en Tim zijn hem toen naar de dierenarts gaan brengen waar ze hem netjes hebben opgevangen en hij in goede handen is. Nu was het inmiddels tijd om de truck terug te brengen en mijn en Mickey der duikspullen op te pikken bij Subaqua en terug in de schuur te leggen, daarna was het terug naar huis en heb ik lekker even kunnen douchen en mezelf kunnen checken, ik had gelukkig niks op mijn lijf. Verder hebben Sarah en ik Homeland afgekeken en erna lekker wat voor me zelf gedaan, Xmen gekeken hihi. Halverwege heb ik hem uit gezet en ben ik heerlijk gaan slapen na zo'n volle dag. Tot morgen.